Είσαι νέος-το ξέρω-και δεν υπάρχει τίποτε.
Λαοί, έθνη, ελευθερίες, τίποτε.
Όμως είσαι! Και την ώρα που φεύγεις με το ‘να πόδι
σου έρχεσαι με τ’ άλλο
ερωτοφωτόσχιστος
περνάς θέλεις –δε θέλεις
αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα
εναντίον μας.Οσο η φωνή αντέχει.
Πως της παρθένας το τζατζίκι όταν το πιάνεις
πάλλονται κάτω από το δέρμα σου οι μυώνες
ή τα ζώα που πίνουν κι ύστερα κοιτούν
πώς σβήνουν την αθλιότητα ίδια εσύ
παραλαμβάνεις από τους Δίες τον κεραυνό
και ο κόσμος σου υπακούει.
Εμπρός λοιπόν
Από σένα η άνοιξη εξαρτάται.
Τάχυνε την αστραπή
Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.


Οδυσσέας Ελύτης <Ο μικρός ναυτίλος>

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

Η ΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Oνειρα,όνειρα.μικρά ή μεγάλα,κρυφά ή φανερά..ανάσες ζωής.

About this blog