Σκόρπιες σκέψεις παντού, πολλές, τόσο πολλές που δεν μπορώ να θυμηθώ,δεν μπορώ να δώ, με γρήγορο ρυθμό περνούν, σαν τρένα ταξιδιάρικα από μπροστά μου.Και όποτε προσπαθώ,να τρέξω να ανέβω στο πρώτο τρένο που περνά ,κάτι με τραβά, με γυρνάει πίσω,και χάνω την γραμμή, χάνω το τρένο.Και μένω εκεί, στον άδειο σταθμό ,ούτε πίσω δεν πάω, ούτε στο τρένο να ανέβω δεν μπορώ,εγκλωβισμένη ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα.
Τί θέλω πιο πολύ δεν ξέρω,τι ζητώ,τι ποθώ δεν μπορώ να πώ.Μπρός, πίσω, ναι και όχι, παντοντινά θα με ακολουθούν, ώσπου εκεί στον άδειο τον σταθμό θα αφήσω την τελευταία πνοή μου.
Ισως ευτυχισμένη,ίσως δυστυχισμένη,ίσως και τα δυό, δεν ξέρω…

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

Η ΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Oνειρα,όνειρα.μικρά ή μεγάλα,κρυφά ή φανερά..ανάσες ζωής.

About this blog