Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο,καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο,το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευτύς ως γεννηθούμε αρχίζει και η επιστροφή,ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός΄κάθε στιγμή πεθαίνουμε.Γι’αυτό πολλοί διαλάλησαν:Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.Μα κι ευτύςως γεννηθούμε,αρχίζει και η προσπάθεια να διημιουργήσουμε,να συνθέσουμε,να κάμουμε την ύλη ζωή,κάθε στιγμή γεννιούμαστε.Γι’αυτό πολλοί διαλάλησαν:Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα,τα δυό τούτα ρέματα παλεύουν:α)ο ανήφορος,προς την σύνθεση,προς τη ζωή,προς την αθανασία,β)ο κατήφορος,προς την αποσύνθεση,προς την ύλη,προς τον θάνατο.Και τα δύο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας.Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει,σαν παράνομη φαίνεται,σαν παρά φύση,σαν εφήμερη αντίδραση στις σκοτεινές αιώνιες πηγές,μα βαθύτερα νιώθουμε:η Ζωή είναι και αυτή άναρχη,ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντος.Αλλιώς.πούθε η περανθρώπινη δύναμη που μας σφεντονίζει από το αγένητο στο γενητό και μας γκαρδιώνει-φυτά,ζώα,ανθρώπους-στον αγώνα?Και τα δυό αντίδρομα ρέματα είναι άγια.
Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ’όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυό τεράστιες τούτες άναρχες,ακατάλυτες ορμές,και με τ’όραμα τούτο να ρυθμίσουμε το στοχασμό μας και την πράξη.

Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

Η ΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Oνειρα,όνειρα.μικρά ή μεγάλα,κρυφά ή φανερά..ανάσες ζωής.

About this blog