Βρέθηκα σε αυτό τον τόπο σε τούτο το σημείο του κόσμου, στην άκρη του πανέμορφου ουράνιου τόξου που βγαίνει πάντα μετά την βροχή και σχίζει τον γαλανό ουρανό. Εγώ , ένα ασήμαντο σημείο στίξης, ένα κόμμα μια τελεία, ένα θαυμαστικό ή ένα ερωτηματικό,-δεν έχει σημασία- δίνοντας με τον τρόπο μου, ζώντας, υπάρχοντας απλά, συμβάλλοντας στον σχηματισμό της πελώριας αλυσίδας μια αλυσίδας ζωής, ψυχών ,καρδιών. Πορευόμενη με το μυαλό ανοιχτό τα μάτια φωτεινά και την ψυχή έτοιμη να νοιώσει, να δεχθεί, να υπακούσει, να υποτάξει και να υποταχθεί.
Ετσι λοιπόν, μια μικρή κουκίδα αποτυπωμένη στις λευκές σελίδες της ζωής προσπαθώντας να απλωθεί να στιγματίσει ,να ζωγραφίσει να αποτυπώσει και τις υπόλοιπες, λίγες ή πολλές ωραίες ή πικρές, μεγάλες ή μικρές αλλά πάντα γλυκές και μυρωδάτες..

Οσο για το σημείο στίξης ποιο από όλα είμαι,?-είναι ο καθένας μας-αυτό εξαρτάται από το τέλος του βιβλίου, και καθορίζεται πάντα από την αίσθηση στην τελευταία σελίδα, στις έσχατες γραμμές .....

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναγνώστες

Η ΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ

Oνειρα,όνειρα.μικρά ή μεγάλα,κρυφά ή φανερά..ανάσες ζωής.

About this blog